ਜੁਬਾਨ ਉਦੋਂ ਹੀ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਦਿਲ ੳੱਤੇ ਸੱਟ ਮਾਰੇ. ਪੈਰ ੳਦੋਂ ਖੁਦ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ ਜਦੋਂ ਵਫਾ ਮੁੱਕੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਹਾਰੇ.